Πρώτες προσπάθειες: Ο 19ος αιώνας και οι πρωτοπόροι της ατμοπλοΐας
Οι πρώτες προσπάθειες για τη δημιουργία τακτικών ακτοπλοϊκών συνδέσεων μεταξύ Γερμανίας και Αγγλίας έγιναν ήδη από τον 19ο αιώνα. Η πρώτη επίσημη ακτοπλοϊκή γραμμή δημιουργήθηκε στις 28 Αυγούστου 1841 από την Hanseatic Steamship Company, η οποία έστειλε το ατμόπλοιο Hamburg στη διαδρομή Hamburg-Hull. Η σύνδεση αυτή σηματοδότησε την έναρξη της τακτικής ναυτιλιακής κίνησης μεταξύ των δύο αναδυόμενων οικονομικών εθνών της εποχής. Ωστόσο, οι προσδοκίες για τη μεταφορά κυρίως επιχειρηματικών ταξιδιωτών και εμπορευμάτων μεταξύ των δύο χωρών δεν εκπληρώθηκαν, και η ναυτιλιακή εταιρεία αναγκάστηκε να καταθέσει αίτηση πτώχευσης το 1852.
Η Βρέμη εμφανίστηκε στο προσκήνιο σχεδόν την ίδια εποχή. Ήδη από το 1843, ο έμπορος της Βρέμης Eduard Ichon ίδρυσε μια ακτοπλοϊκή υπηρεσία μεταξύ της Βρέμης και του Άμστερνταμ. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1845, ιδρύθηκε τακτική γραμμή μεταξύ Βρέμης και Χαλ με τα ατμόπλοια Horsa και Hengist. Ωστόσο, και αυτό το εγχείρημα απέτυχε και η ατμοπλοϊκή εταιρεία αναγκάστηκε να πουλήσει τα πλοία της στην Αγγλία το 1849.
North German Lloyd: η αρχή μιας επιτυχημένης εποχής
Παρά τις πρώτες αποτυχίες στη δημιουργία τακτικών ακτοπλοϊκών συνδέσεων μεταξύ Γερμανίας και Αγγλίας, άνοιξε ο δρόμος για τις μετέπειτα ναυτιλιακές εταιρείες. Μια από τις σημαντικότερες ναυτιλιακές εταιρείες που τελικά έκανε την επανάσταση ήταν η North German Lloyd, η οποία ιδρύθηκε στη Βρέμη το 1857. Κατά τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής της, η North German Lloyd κατασκεύασε αρκετά σύγχρονα ατμόπλοια για τη μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων μεταξύ Γερμανίας και Αγγλίας.
Ένα από τα πρώτα πλοία ήταν το "Adler", το οποίο πραγματοποίησε το παρθενικό του ταξίδι από το Nordenham στο Λονδίνο στις 28 Οκτωβρίου 1857. Το "Adler" ήταν το πρώτο υπερωκεάνιο της North German Lloyd που ξεκίνησε τακτικές επιβατικές γραμμές μεταξύ της περιοχής Weser και της Αγγλίας. Ακολούθησαν και άλλα ατμόπλοια όπως τα Möwe, Falke, Condor, Schwalbe και Schwan. Τα πλοία αυτά δεν μετέφεραν μόνο επιβάτες, αλλά και ζώα και άλλα εμπορεύματα.
Η υπηρεσία της North German Lloyd στην Αγγλία ήταν επιτυχημένη μέχρι τη δεκαετία του 1880. Τα ατμόπλοια μετέφεραν τακτικά επιβάτες σε δύο κατηγορίες και εμπορεύματα μεταξύ των λιμανιών της Βρέμης, του Nordenham, του Hull και του Λονδίνου. Ο όγκος των επιβατών αυξανόταν κυρίως λόγω της αυξανόμενης μετανάστευσης προς την Αμερική, καθώς πολλοί μετανάστες ταξίδευαν στις ΗΠΑ μέσω Αγγλίας.
Η ναυτιλιακή εταιρεία Argo και η αυξανόμενη ανταγωνιστική πίεση
Η υπηρεσία Αγγλίας της North German Lloyd εξαγοράστηκε από τη ναυτιλιακή εταιρεία Argo, επίσης με έδρα τη Βρέμη, το 1897. Η ναυτιλιακή εταιρεία Argo επέλεξε πιο σύγχρονα πλοία και συνέχισε να επεκτείνει το δίκτυο των δρομολογίων της. Εκτός από τις συνδέσεις μεταξύ της Βρέμης και του Χαλ και της Βρέμης και του Λονδίνου, καθιερώθηκαν επίσης διελεύσεις προς τη Σκωτία, ιδίως προς το Leith/Edinburgh. Η ναυτιλιακή εταιρεία έδινε μεγάλη έμφαση στην άνεση και την εξυπηρέτηση των επιβατών, ιδίως του αυξανόμενου αριθμού μεταναστών και επιχειρηματιών.
Τα ατμόπλοια της Argo Reederei, όπως τα Albatros, Falke, Reiher, Adler και Schwan, μπορούσαν να μεταφέρουν τόσο εμπορεύματα όσο και επιβάτες. Ωστόσο, ο αυξανόμενος ανταγωνισμός μεταξύ των ναυτιλιακών εταιρειών οδήγησε την Norddeutscher Lloyd να εξαγοράσει τη ναυτιλιακή εταιρεία Argo το 1925 και να ενσωματώσει τις υπηρεσίες της Αγγλίας στο ευρωπαϊκό δίκτυο τακτικών γραμμών της. Παρά τη συγχώνευση, η υπηρεσία της Αγγλίας παρέμεινε σημαντικό μέρος των δραστηριοτήτων της ναυτιλιακής εταιρείας και τα πλοία συνέχισαν να εκτελούν εβδομαδιαία δρομολόγια μεταξύ Βρέμης, Αμβούργου και Αγγλίας.
Μεσοπόλεμος και αυξανόμενος ανταγωνισμός
Η περίοδος του μεσοπολέμου χαρακτηρίστηκε από έντονο ανταγωνισμό μεταξύ των ναυτιλιακών εταιρειών. Οι οικονομικές δυσκολίες ανάγκασαν τις ναυτιλιακές εταιρείες να αναδιοργανώσουν τις γραμμές τους τη δεκαετία του 1930. Παρ' όλα αυτά, οι συνδέσεις μεταξύ Γερμανίας και Αγγλίας συνέχισαν να υφίστανται, με τα πλοία της Roland Line και της North German Lloyd να συνεχίζουν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο.
Σημαντικό ορόσημο στην ιστορία των ακτοπλοϊκών συνδέσεων ήταν η εισαγωγή της κυκλοφορίας roll-on/roll-off, η οποία προοριζόταν κυρίως για τη μεταφορά οχημάτων και εμπορευμάτων. Από το 1963, η ναυτιλιακή εταιρεία Argo ανέπτυξε σύγχρονα πλοία ro-ro μεταξύ Γερμανίας και Αγγλίας, τα οποία απλοποίησαν και επιτάχυναν σημαντικά τις εμπορευματικές μεταφορές. Ωστόσο, τα πλοία αυτά είχαν σχεδιαστεί κυρίως για τη μεταφορά εμπορευμάτων, ενώ η μεταφορά επιβατών έμενε όλο και περισσότερο σε δεύτερη μοίρα.
Εισαγωγή των επιβατηγών οχηματαγωγών πλοίων: PRINS HAMLET και η σύγχρονη εποχή
Ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία των ακτοπλοϊκών μεταφορών μεταξύ Γερμανίας και Αγγλίας ξεκίνησε με την εισαγωγή σύγχρονων επιβατηγών οχηματαγωγών πλοίων τη δεκαετία του 1960. Στις 31 Μαΐου 1969, το οχηματαγωγό Prins Hamlet απέπλευσε από το Αμβούργο προς το Harwich. Το πλοίο, το οποίο διαχειριζόταν η δανέζικη ναυτιλιακή εταιρεία DFDS Seaways, προσέφερε χώρο για 1.032 επιβάτες και 315 οχήματα και παρείχε στους ταξιδιώτες απευθείας σύνδεση μεταξύ της βόρειας Γερμανίας και της νοτιοανατολικής Αγγλίας.
Το Prins Hamlet ήταν μέρος της λεγόμενης Prinzenlinie, μιας μάρκας υπό την οποία η DFDS διαχειριζόταν διάφορα οχηματαγωγά πλοία μεταξύ Γερμανίας και Ηνωμένου Βασιλείου. Η καθιέρωση αυτών των πλοίων ήταν αρχικά επιτυχής, ιδίως με το βρετανικό στρατιωτικό προσωπικό και τους Γερμανούς παραθεριστές που χρησιμοποιούσαν τα πλοία για σύντομα ταξίδια ή για τη μεταφορά των αυτοκινήτων τους.
Παρά την αρχική επιτυχία, ο αριθμός των επιβατών μειώθηκε τη δεκαετία του 1980. Με την έλευση των αεροπορικών εταιρειών χαμηλού κόστους και την επέκταση του Eurotunnel, τα πορθμεία έγιναν όλο και λιγότερο ελκυστικά. Επιπλέον, η κατάργηση του αφορολόγητου επί του πλοίου κατέστησε τις ακτοπλοϊκές υπηρεσίες λιγότερο κερδοφόρες. Παρόλο που η DFDS χρησιμοποίησε πρόσθετα πλοία, όπως το Duchess of Scandinavia στη γραμμή Αμβούργο-Χάριτς τη δεκαετία του 1990, η παρακμή της ακτοπλοϊκής υπηρεσίας δεν μπόρεσε να ανακοπεί.
Τέλος εποχής: διακοπή της ακτοπλοϊκής υπηρεσίας
Η τελευταία προσπάθεια να διατηρηθεί η ακτοπλοϊκή σύνδεση μεταξύ Γερμανίας και Αγγλίας έγινε το 2002, όταν η γραμμή μεταφέρθηκε από το Αμβούργο στο Cuxhaven. Το μέτρο αυτό αποσκοπούσε στη μείωση του χρόνου ταξιδιού στον Έλβα και στην οικονομικότερη εκμετάλλευση της διαδρομής. Αλλά ούτε αυτό το βήμα δεν μπόρεσε να σώσει την ακτοπλοϊκή υπηρεσία. Στις 6 Νοεμβρίου 2005, η Δούκισσα της Σκανδιναβίας έφυγε για τελευταία φορά από το Cuxhaven, τερματίζοντας την εποχή των απευθείας επιβατικών ακτοπλοϊκών συνδέσεων μεταξύ Γερμανίας και Ηνωμένου Βασιλείου.
Η διακοπή της υπηρεσίας ήταν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων: ο αυξανόμενος ανταγωνισμός από τις αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους, το άνοιγμα του Eurotunnel, η απώλεια των πωλήσεων αφορολόγητων ειδών και η μείωση του αριθμού των επιβατών κατέστησαν τη λειτουργία ασύμφορη. Επιπλέον, προτιμήθηκαν άλλες ακτοπλοϊκές συνδέσεις από το Βέλγιο και τις Κάτω Χώρες, οι οποίες επέτρεπαν συντομότερους χρόνους ταξιδιού προς την Αγγλία.
Νοσταλγικές
αναμνήσεις από περασμένες εποχές
Η ιστορία των ακτοπλοϊκών συνδέσεων μεταξύ Γερμανίας και Αγγλίας είναι μια ιστορία αλλαγών. Αυτό που ξεκίνησε ως καινοτόμος τρόπος ταξιδιού εξελίχθηκε σε σημαντικό σύνδεσμο μεταξύ των δύο εθνών. Ωστόσο, με την αλλαγή των μεταφορικών υποδομών και την άνοδο των αεροπορικών ταξιδιών, τα πορθμεία έχασαν τη σημασία τους.
Σήμερα, δεν υπάρχουν πλέον απευθείας επιβατικά πορθμεία μεταξύ Γερμανίας και Αγγλίας. Η τελευταία προσπάθεια για τη διατήρηση αυτής της υπηρεσίας απέτυχε το 2005 και η επανάληψη των συνδέσεων δεν είναι ορατή λόγω των αλλαγμένων οικονομικών συνθηκών. Παρ' όλα αυτά, η μνήμη των πλοίων παραμένει ζωντανή - ως σύμβολο μιας άλλης εποχής, όταν το ταξίδι στη Βόρεια Θάλασσα ήταν ακόμη μια περιπέτεια.